Como muchos de vosotros sabéis, el pasado 24 de Julio nació mi pequeña Sirah 🙂
Y estos días se me están pasando como en una especie de burbuja espacio-temporal en la que no encuentro ni el tiempo ni las neuronas para realizar las funciones intelectuales más básicas. Porque en esta burbuja estival, todo mi foco se divide entre dos personitas que me están enseñando algo tan increíblemente valioso que no se como voy a poder devolverles este favor. Y cada día que pasa soy más consciente de ello.
Para explicarte en qué consiste este aprendizaje vital impagable, en forma de Súper-Poder, voy a volver a Noviembre de 2013, al día en que supe que estaba embarazada de nuevo. Aquel día, una nueva inquietud comenzó a despertarse conmigo por las mañanas. Cada día que pasaba, esta inquietud se fue haciendo más y más grande de modo que, al acercarse el momento de la llegada de Sirah, empezó a oprimirme el corazón.
Esta inquietud surgía de las siguientes preguntas y tribulaciones:
¿Cómo voy a querer a mi segunda hija tanto como quiero a la primera? ¿Voy a tener que dividir mi amor…o restarlo?
Me planteaba estas preguntas desde la curiosidad pero, también, desde el más absoluto desconocimiento…y la desconfianza.
¡Que ilusa!
Porque, desde el mismo momento en que tuve a Sirah en mis brazos y pude verla, olerla y tocarla, me di cuenta de algo estremecedor: el AMOR que sentía por aquella personita, que apenas conocía, era igual de extraordinario que el que sentía por mi hija mayor, Randa.
¿Cómo podía querer tanto? ¿Cómo era posible que mi amor pudiese llegar tan lejos?, me preguntaba atónita. Y poco a poco he ido encontrando la respuesta.
Estos 20 días de vida de Sirah han sido una lección constante sobre mi gran Super-Poder…que también es el tuyo:
El AMOR y la capacidad de AMAR.
Porque desde su llegada, me he dado cuenta de que mi capacidad de amar no solo NO se ha restado o dividido sino que se ha multiplicado exponencialmente.
He aprendido que mi capacidad de amar es ilimitada.
Esta extensión implica que no estoy hablando de un tipo de amor maternal o filial, ni de amor romántico, ni altruista, ni de amistad.
No.
Hablo del AMOR como la energía universal que corre por tus venas y las mías y que nos conecta a todos a un nivel profundo, auténtico y trascendental. Hablo de una energía todopoderosa y omnipresente.
Por que cuando compartimos ese AMOR y se transforma en emoción, lágrima, caricia o sonrisa, tenemos el Super-Poder de hacer del mundo un lugar más bello.
Imagen de Armando Alonso (CC)
Y siempre, siempre, siempre podemos elegir AMAR, independientemente de nuestra situación o de las desgracias o infortunios que nos haya tocado vivir. Podemos elegir AMAR por encima de todo.
Te cuento que siempre que voy a escribir un post y elijo el tema, van apareciendo en mi vida referencias que me enseñan otros puntos de vista o nuevos aprendizajes sobre el mismo, con sincronicidad y alevosía 😉 …y esta vez no ha sido diferente.
Así, durante estos días también he aprendido de la grandísima Maya Angelou que el AMOR TE LIBERA.
O que el AMOR DA VIDA, como escuchábamos en el Club De Los Poetas Muertos, del puño de Tom Schulman.
«El día de hoy no se volverá a repetir. Vive intensamente cada instante. Lo que no significa alocadamente, sino mimando cada situación, escuchando a cada compañero, intentando realizar cada sueño positivo, buscando el éxito del otro, examinándote de la asignatura fundamental: el Amor. Para que un día no lamentes haber malgastado egoístamente tu capacidad de amar y dar vida».
Y hasta lo dice Robe, de Extremoduro. Ama. Ama. Y ensancha el alma.
Y es tu capacidad infinita y formidable de AMAR lo que hace que tu vida sea única e irrepetible.
Pero recuerda que ese AMOR primero ha de partir de ti…hacia ti.
Criatura extraordinaria.
Maravilloso como siempre, Hana. Sencillo, directo, fresco… una verdad tan evidente pero que olvidamos en nuestra rutina diaria, porque nos parece demasiado simple y obvio. Afortunadamente la vida nos lo va recordando de vez en cuando y entonces sentimos esa energía inmensa, que nos pone los pelos de punta (como me ha pasado a mí mientras leía tu post), nos regala momentos únicos y nos enseña lo grande que es vivir y lo grande que es amar y compartir nuestra vida con otros. Gracias como siempre por abrirnos los ojos de vez en cuando y contagiarnos con tu alegría y tu sabiduría. Enhorabuena por el nacimiento de la pequeña Sirah. ¡Y bienvenida de nuevo al mundo intelectual! Te estábamos echando de menos 😉
El amor te libera, el amor te da alas, el amor te engancha, el amor nunca te falla.
Los hijos son los seres que nos recuerdan día tras día, año tras año, siglo tras siglo … que está dentro de nosotros evolucionando hacia el AMOR INCONDICIONAL.
¡Gracias por encontrar un poco de energía para compartirlo con tus lectores :)!
Hana, eres una artista.
Hasta en momentos tan locos como los primeros días de maternidad, eres capaz de escribir cosas que llegan al corazón.
Enhorabuena por la llegada de tu segunda peque.
Besazos
¡Y la capacidad que tienes tú para volver a hacerme llorar!
Yo no se lo que sentís las mujeres, pero sí que se lo que sentí yo cuando vi asomar a mi hija al mundo y cuando me miró por primera vez directamente a los ojos justo antes de que me la pusieran en mis brazos. Se pueden escribir mil posts sobre eso, pero seguirán estando a años luz de lo que realmente es y lo que se siente.
Disfruta de tus amores Hana!!!
Es el argumento más hermoso que hay para traer niños al mundo! Multiplicar dia tras dia el amor en el planeta! Qué hay más necesario?
Gracias Hana, un abrazo enorme.
Joder que bonitoooooo favor… Gracias…
Jag förstår inte varför vissa får säga sin åsikt, medan andra inte får det? För ena stunden får man inte kritisera blnaigonehavgren, men i nästa kommentar får man kritisera motståndare till hennes åsikter. Var är det konstruktivt? Har inte alla rätt att uttrycka sina åsikter utan att bli kallade idioter? (Och jag syftar inte enbart på kommentarer till detta inlägg)
Verdaderamente bonito y profundo, ¡ muchas gracias! Hana, y felicidades por los dos partos, el de tu segunda hija y el de este post.
evidentemente a quien no le gustaría ser hijo o hija de una madre que siente como tú!!!
el AMOR al que te refieres es como este:
» Si hablo en las lenguas de los hombres y de los ángeles, pero no tengo amor, he venido a ser un [pedazo de] bronce sonante o un címbalo estruendoso. Y si tengo el don de profetizar y estoy enterado de todos los secretos sagrados y de todo el conocimiento, y si tengo toda la fe como para trasladar montañas, pero no tengo amor, nada soy. Y si doy todos mis bienes para alimentar a otros, y si entrego mi cuerpo, para jactarme, pero no tengo amor, de nada absolutamente me aprovecha.
El amor es sufrido y bondadoso. El amor no es celoso, no se vanagloria, no se hincha, no se porta indecentemente, no busca sus propios intereses, no se siente provocado. No lleva cuenta del daño. No se regocija por la injusticia, sino que se regocija con la verdad. Todas las cosas las soporta, todas las cree, todas las espera, todas las aguanta.
El amor nunca falla………..
Ahora, sin embargo, permanecen la fe, la esperanza, el amor, estos tres; pero el mayor de estos es el amor.» 1 Corintios 13: 1….
preciosa palabras, como siempre!
Precioso, Hana. Gracias por compartir 🙂
Hana, madraza…
Esas mismas preguntas me hice yo cuando me quede embarazada del segundo… en serio… Me ha hecho gracia cuando las leia. Era imposible querer tanto como queria a mi primera criatura… lo querré pero como a Lucia, a nadie… Y llegó Pablo y ocurrio el milagro, como dices, ERA POSIBLE…. el amor se multiplica y se multiplica…. Cuando adopte a Melka me di cuenta de la capacidad infinita del amor…. sentir cerca a un niño de 5 años que no habia nacido de mi cuerpo era lo mismo, diría que incluso más fuerte que parir. El AMOR es ilimitado y los hijos nos dan ese poder.
Gracias Hana por recordármelo… y sigue disfrutando de esa «bajeza» intelectual porque te sienta de maravilla y tu regreso será todo un regalazo para los que te esperamos con los brazos abiertos.
Un abrazo.
Dicen que las personas extraordinarias se merecen disfrutar de su tiempo. Sí, tú eres una persona extraordinaria que, incluso con tu silencio llenas muchos vacios…Disfruta del amor de Randa y Sirah y recuerda que regalar tu tiempo a los demás es propio de criaturas realmente excepcionales…
Gracias Hana. Un abrazo grande, campeona.
Hola Hana. Enhorabuena por tu nueva maternidad (todavía no habia encontrado la ocasión para felicitarte y poder decir…bienvenida a la vida Sirah. Ha sido un verdadero placer leer y comprender el Amor que nos transmites en el post.
Un gran abrazo
De madre a madre